Pałac lodowy – recenzja audiobooka
„Pałac lodowy nie żąda niczego, jego rozłupujące się komnaty po prostu emanują światłem. To jest gra, której żaden człowiek nie ujrzy”. A może właśnie ujrzy? Może przeniesie się do tego magicznego, mroźnego świata za sprawą wyobraźni pisarza? Niech tylko zagłębi się w lekturze „Pałacu lodowego” – niezwykłej, onirycznej poetyckiej baśni. Polecam.
Autorem utworu jest norweski powieściopisarz, poeta i dramaturg Tarjei Vesaas (1897-1970). Twórca znany z krótkich utworów o niepokojącym klimacie, których bohaterowie stają w obliczu trudnych emocjonalnie doświadczeń wynikających z lęku, samotności, wyobcowania czy śmierci. Czytałem dawniej jego doskonałą powieść „Ptaki” i dlatego chętnie sięgnąłem po jego kolejną książkę.
Historia rozpoczyna się od rodzącej się przyjaźni między dwiema 11-letnimi dziewczynkami, w którą wkracza dramat, jaki nastąpił niedługo później w tytułowym lodowym pałacu – lodowej „budowli” utworzonej przez naturę z zamarzającej wody wodospadu.
Dalszy ciąg skromnej fabuły obejmuje w dużej mierze wydarzenia z życia codziennego, które są wpisane w zmagania się bohaterki i społeczności z przeszłością.
Podczas lektury tej książki odnosi się wrażenie obcowania z kunsztownym małym dziełem literackim, które jest w stanie głęboko poruszyć odbiorcę. Napisane prostym, oszczędnym językiem, charakterystycznym dla stylu Vesaasa, porusza emocje i wyobraźnię. Przy swoim minimalizmie, bardzo plastycznie oddaje, powiedziałbym że wręcz językowo wizualizuje, scenerię otaczającej przyrody, co jest ważnym aspektem całości. Utwór ten odznacza się też specyficznym ukazaniem psychologii jednostki i jej relacji z otoczeniem, operowaniem symbolem oraz interesującymi zabiegami artystycznymi jak np. wpleceniem między fragmenty prozy fragmentów poezji.
Na uwagę zasługuje też niewątpliwie samo wydanie w formie audio (Mała Litera 2009) w mistrzowskiej interpretacji Karoliny Gruszki, oraz z bardzo dobrze moim zdaniem dobraną oprawą dźwiękową, pięknie harmonizującą z klimatem i pozwalającą wczuć się w nastrój utworu Vesaasa.
Paweł Miąsik
Powyższy tekst powstał w ramach warsztatów dziennikarskich prowadzonych w ramach projektu Akademia ShareOKO II dofinansowanego ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
